Dag 12: The Last Mile

De laatste dag is begonnen. Dit is de laatste keer dat we over de strip van Las Vegas lopen. Voor de laatste keer door de grote massa van touristen, straat-artiesten en verkopers. Voor het laatste door de benauwde hitte van Nevada. Met 37 graden over de drukke paden met de zon in je nek. Op iedere hoek staan mensen in kostuum dingen te doen voor geld en worden er kaartjes in je handen gedrukt. In deze hitte voelt de wind zelfs warm aan en geeft niks meer echt verkoeling. Maar de omgeving van de strip blijft ongelofelijk om te zien. De diepblauwe lucht, de palmbomen langs de weg. De eindeloze lampjes. Het is al zovaak aan ons voorbij gegaan, maar de gebouwen blijven indrukwekkend. Deze dag hebben we tevens gebruikt om even langs M&M's World te lopen.

Dit is een speciale winkel voor alles wat met M&M's te maken heeft. In de winkel hebben ze zo'n beetje alles wat je je kunt voorstellen met een M&M-logo erop of er aan. Het is gewoon bizar wat er allemaal te krijgen is. En los van alle prullaria zoals mokken, flessenopeners, rugzakken, knuffels, shotglaasjes enz enz. Hebben ze natuurlijk ook een enorme lading aan M&M's die we in Nederland niet kennen. Zo hebben ze een enorme wand met M&M's in 25 verschillende kleuren. Het is niet te geloven hoeveel verschillende M&M's er zijn in kleur en smaak. En de winkel heeft ook nog eens 4 verdiepingen !

Na het hele M&M avontuur zijn we nog een stuk verder gelopen over de strip. Het was eigenlijk te warm om veel te doen. Maar we moesten nog ergens gaan eten. En aangezien het hotel niet heel veel keuze had, behalve een VEEL te duur restaurant. Zijn we op de strip toch maar verder gelopen naar Twin peaks. Hier wilde Dave nog een keertje gaan eten. Het is de laatste dag, dus als we Twin Peaks nog een keer wilde meepikken dan was NU het moment. Dit zijn alle activiteiten van de laatste dag. morgen vertrekken we om 07:00 weer met het vliegtuig. We moeten hiervoor om 04:15 op staan, dus het zal vanavond ook geen wild feest meer zijn. Daarbij begint onze energie toch langzaam minder te worden en is het verstandig om op tijd te gaan slapen.

Want in het vliegtuig zal er wel niet zo heel veel van komen. Want dan begint de lange reis naar huis. Het zal zo'n 24 uur geen of weinig slaap worden. En dan wachten we in Nederland nog even tot de spits voorbij is. Wanneer we precies thuis komen is moeilijk te zeggen, maar we bellen wel wanneer we terug in Nederland zijn. Dan kunnen we wel weer een schatting maken voor de aankomsttijd.

Dag 11: Las Vegas Action !

Las Vegas dag twee. Dit was het moment om nog de belangrijkste dingen mee te pikken die we wilde gaan doen in Vegas. Hoe meer we vandaag gedaan krijgen, hoe rustiger we het morgen gaan hebben. En vooral dat is de planning die we in gedachte hadden. We zijn eerst even wat boodschappen gaan doen. We hebben wat geshopt bij de Walmart. Walmart is het grootste detailhandelsconcern ter wereld. En het is een grote naam in Amerika die we de vorige keer niet hebben meegenomen op onze reis. Vandaag was hèt moment om hier eens een keertje binnen te lopen. En we hebben direct wat nieuwe kleding ingeslagen. Want de prijzen zijn hier een stuk lager dan in Nederland. Een merk-jeans van Wrangler is in Nederland niet te krijgen voor 19 dollar. Omgerekend is dit een 14.66 euro. En een nieuwe winterjas voor minder dan 29 dollar is ook niks in vergelijking met Nederlandse prijzen. Dave en Cyriel konden wel wat nieuwe kleding gebruiken en hebben ook direct hun slag geslagen. Rob had niet veel nodig en heeft een longsleve gekocht voor 6 dollar.

Vanuit de Walmart zijn we verder gereden naar een adresje wat we de vorige keer ook hebben bezocht. Machine Guns Vegas is een plek in Las Vegas waar je tegen betaling mag schieten met echte wapens. Dave had vooraf al een behoorlijk pretpakket uit gezocht. Rob en Cyriel hebben gefilmd hoe Dave een aantal dikke wapens heeft leeggeschoten op een schiet-poster. Waaronder een tactial-shotgun en een M249 SAW. Die in een mum van tijd leeg ging, terwijl de hulzen in het rond vlogen. De knallende actiebeelden hiervan zijn later terug te zien in de dvd. Het was voor Dave wederom een toffe ervaring!

Een ervaring die ik de vorige keer als enige had, was de Zombie Apocalypse Store. Maar na het zien van mijn video werden Dave en Rob toch wel nieuwsgierig om toch eens rond gaan te kijken in het kleine winkeltje. De Zombie Apocalypse store is een winkel die is geïnspireerd door de zombie films. Het is helemaal gevuld met bizarre dingen zoals wapens, kleding, boeken, survival-spullen en nog veel meer. Voor de mensen die afvroegen wat het titel-plaatje boven aan de blog moest voorstellen. En wie die 3 personen zijn die daar lopen. Dat zijn de zombies van de zombie apocalypse store, met daar naast de wapens van Machine Guns Vegas. De Zombie Apocalypse store was wat verbouwd. Dit keer waren het wat meer losse ruimtes met hun eigen thema. Twee jaar geleden was dit 1 grote ruimte. Het was voor mij leuk om terug te zien na twee jaar. En bijna iedereen heeft weer iets gekocht uit het bizarre winkeltje.

Voor we naar huis gingen wilden we nog zeker even naar het bord gaan kijken, om even een foto te maken. Het is het wereldberoemde bord wat je ziet wanneer je Las Vegas binnen komt. En ook dit hebben we de vorige keer niet meer mee kunnen nemen. Dus we hebben besloten om dit op deze extra dag mee te nemen. Ik heb mijn action-cam gebruikt om een video te maken waarbij we alle drie voor het bord van Las Vegas staan. En dit was voor ons een goede afsluiter van de dag. Hierna was de dag voor ons wel aan een einde gekomen. En we hebben besloten om verder niets meer te ondernemen. Zeker omdat het vandaag zo'n 41 graden was buiten. De dag is lang genoeg geweest en we willen de avond nog gebruiken om een beetje te relaxen in onze hotelkamer. Morgenvroeg zullen we misschien hier en daar nog wat kleine dingen bezoeken. Maar de rest van die dag zullen we ook besteden aan bijkomen, uitrusten en gewoon even niks doen.

Dag 10: Back to Las Vegas

Het is zover. We gaan vertrekken naar de laatste bestemming van onze vakantie. Las Vegas was onze start en is onze eindbestemming. We hebben in Las Vegas twee extra dagen geboekt. Want de laatste dag willen we eigenlijk een beetje bijkomen van de vakantie. De vorige keer hebben we dit niet gedaan en zijn we direct weer terug naar Nederland gevlogen. Maar het is wel fijn om eerst even twee dagen te relaxen. Zodat we een beetje uitgerust het vliegtuig in stappen. Want slapen is er eigenlijk niet bij in het vliegtuig. En Dave zal toch nog van Amsterdam naar huis moeten rijden.

Tijdens onze reis naar Las Vegas reden we door de welbekende rode Bergen. En heel langzaam, stapje voor stapje zagen we de grote rotsblokken en bergen weer langzaam veranderen in hun oude lichtbruine kleur. De bomen werden kleine boompjes, de kleine boompjes werden struiken, en de struiken werden uiteindelijk niet meer dan graspollen en kleine plantjes hier en daar. Langzaam veranderde alles van een redelijk groen landschap, naar de droge uitgestorven vlakte van de Nevada woestijn. En na een reis van ongeveer 3 uur, dook de skyline van las vegas weer op in de verte. Het voelde bijna een beetje alsof we weer thuis kwamen.

We zjjn weer terug! Las Vegas is weer zoals altijd de stad waar het licht nooit dooft. The city that never sleeps. De lichtjes van de strip, het gerommel van liveshows in de verte. De straten vol toeristen en de brandende hitte die tot diep in de nacht nog te voelen is. De bezoekers die voorbij stromen als bloed wat door de aderen van de stad loopt. Met de enorme lichtschermen die tot diep in de verte te zien zijn. Dit is wat Las Vegas zo bijzonder maakt. Dit is het  kloppende hart wat de stad laat draaien. Mensen gaan slapen, en mensen gaan weer naar huis. Maar Las Vegas blijft altijd doorgaan. Ook wij zullen over een tijdje naar huis gaan. Maar we zijn hier nog niet klaar. Want morgen zullen we wat plaatsen bezoeken die op onze to-do-list staan. En overmorgen hebben we eventueel ook nog tijd om wat dingen te doen. Maar eigenlijk willen we die dag gebruiken om nog eventjes niks te doen en van onze rust te genieten.

Dag 9: Zion

Vanuit Bryce Canyon was het een korte reis naar Zion. Dat gaf ons de ruimte om 's morgens nog wat te doen. En met "ons" bedoel ik dan Dave en Cyriel. Rob was fysiek en emotioneel te zwak om nog iets te gaan doen in de morgen ;) . En daarom is hij in de hotelkamer gebleven om uit te rusten. Dave en Cyriel hebben die morgen een nieuwe ATV-sessie gedaan. Dit keer gingen we door het bosgebied van Bryce. Het was een minder ruwe rit dan in Moab. Maar zeker niet minder leuk. De regen van de vorige dag heeft flink wat grote waterplassen achter gelaten. Dit was natuurlijk perfect om met een ATV doorheen te crossen! En dit was ook precies wat er gebeurde. De waterplassen en soms flinke hobbels gaven ons de nodige actie! Het was een ritje van 1 uur. En dat uur is enorm snel voorbij gevlogen. Maar omdat we geen stof in onze ogen kregen was dit zeker zo goed dan de ATV-race in Moab! Het racen door de groene bossen van Bryce was een geweldige ervaring. En terwijl we door de bossen reden zagen we een groep herten voorbij komen. Dit maakte de goede ATV rit nog beter!

Uiteindelijk zijn we vertrokken naar Zion. De omgeving van Bryce is over het algemeen wat droger. Bryce heeft ook de bekende rode bergen. Deze hebben we al een tijdje gezien toen we in Moab verbleven. Maar in Bryce  ontstaan er meer pilaren. En de bergen worden wat grover. En het begint tegelijk ook wat groener te worden. Zion lijkt wat meer groen te hebben van Moab. We zien wat meer bomen groeien op de bergen. Hun wortels lijken door het zachte zandsteen te dringen. En ze houden zich staande tegen de steile bergwanden. Ook grijpen kleine struiken zich vast aan de rotsen. En hierdoor lijkt de omgeving wel een beetje op Yosemite national park, maar dan met roodkleurige rotsen. 

Toen we eenmaal Zion National park binnen kwamen begon het echt indrukwekkend te worden. We reden over smalle kronkelwegen en keken uit over diepe ravijnen. Andere keren reden we in de schaduw van hoge bergen, of reden we via een tunnel door de rotsen. Het is een prachtige omgeving. De roodkleurige steen geeft direct een warme uitstraling. Zeker wanneer de zon schijnt. De bomen zorgen voor net genoeg groen. En daarbij was de lucht volledig blauw zonder dat we ergens een wolkje konden vinden. We verblijven dit keer in de Cliffrose Lodge ( & gardens ). Het is een standaard lodge met slecht internet en een TV die zo nu en dan weigert. Maar dat is niet zo erg. Vandaag gaan we toch niet veel meer doen dan een beetje eten en wat uitrusten. Want morgen gaat de reis weer verder naar onze volgende bestemming. En dan komen we langzaam aan het einde van onze reis.

Dag 8: Bryce Canyon

Vandaag ging de reis naar Bryce Canyon. Dit was weer één van de langere trips van onze vakantie. Het regende toen we vertrokken, En het leek even een grauwe dag te gaan worden. De regenwolken hingen laag en de hoge bergen verdwenen in  het grijze wolkendek. Maar gelukkig klaarde het langzaam op na een uurtje. De omgeving  veranderde wel iets, maar het leek lange tijd dezelfde omgeving als Moab te zijn. De welbekende rode bergen waren lange tijd te zien.


Maar zo nu en dan kwamen door andere gebieden. Zoals het meters diepe ravijn waar we via een kronkelweg doorheen reden. We zijn een paar keer gestopt om de omgeving te bekijken en om foto's te maken. Het is bizar om te zien hoe de omgeving in een paar seconden kan veranderen van een vlak graslandschap. Naar een bijna maanlandschap met hoge bergen en grove rotsblokken. En twee minuten later rijden we weer door het zelfde graslandschap. Uiteindelijk zijn we aan gekomen bij de Best Western Plus: Ruby's Inn. In Bryce kunnen we nog wat doen voor we morgen verder gaan.

Maar dat is ook wat afhankelijk van het weer. We hopen dat het morgen droog blijft. Zo niet, dan zullen we weer koers zetten naar de volgende bestemming. Meer hier over in de volgende update van de blog. We hebben de dag afgesloten met een diner in het steakhouse. Met een goed diner als afsluiter van de dag. Wat er morgen precies gaat gebeuren is op dit moment nog moeilijk te zeggen. Maar dit zullen jullie allemaal weer lezen in de nieuwe update van de blog!

<div style="margin-right: 0px;" dir="ltr"> <img width="1277" height="958" style="width: 258px; height: 166px;" src="http://i.imgur.com/SvuViyZ.jpg">Vandaag ging de reis naar Bryce Canyon. Dit was weer één van de langere trips van onze vakantie. Het regende toen we vertrokken, En het leek even een grauwe dag te gaan worden. De regenwolken hingen laag, en de hoge bergen verdwenen in  het grijze wolkendek. Maar gelukkig klaarde het langzaam op na een uurtje. De omgeving  veranderde wel iets, maar het leek lange tijd de zelfde omgeving als Moab te zijn. De welbekende rode bergen waren lange tijd te zien. Maar zo nu en dan kwamen door andere gebieden. Zoals het meters diepe ravijn waar we via een kronkelweg doorheen reden. We zijn een paar keer gestopt om de omgeving te bekijken en om foto's te maken. </div> <div style="margin-right: 0px;" dir="ltr"> <img width="1316" height="877" style="width: 255px; height: 162px;" src="http://i.imgur.com/EVRCMzw.jpg"></div> <p style='font:/normal "Times New Roman"; margin: 0px; color: rgb(0, 0, 0); text-transform: none; text-indent: 0px; letter-spacing: normal; word-spacing: 0px; white-space: normal; -webkit-text-stroke-width: 0px;' dir="ltr"> Het is bizar om te zien hoe de omgeving in een paar seconden kan veranderen van een vlak graslandschap. Naar een bijna maanlandschap met hoge bergen en grove rotsblokken. En twee minute later rijden we weer door het zelfde graslandschap. Uiteindelijk zijn we aan gekomen bij de Best Western Plus: Ruby's Inn. In Bryce kunnen we nog wat doen voor we morgen verder gaan. Maar dat is ook wat afhankelijk van het weer. We hopen dat het morgen droog blijft. Zo niet, dan zullen we weer koers zetten naar de volgende bestemming. Meer hier over in de volgende update van de blog. We hebben de dag afgesloten met een diner in het steakhouse. En wat er morgen gebeurd zien we dan wel weer.</p> <p style='font:/normal "Times New Roman"; margin: 0px; color: rgb(0, 0, 0); text-transform: none; text-indent: 0px; letter-spacing: normal; word-spacing: 0px; white-space: normal; -webkit-text-stroke-width: 0px;' dir="ltr"> <img width="1046" height="682" style="width: 255px; height: 174px;" src="http://i.imgur.com/XvilBbX.jpg"></p> </div> </div>

Dag 7: Offroad Adventure!

Gisteren zijn we vroeg gaan slapen. want om 06:30 ging de wekker.  Niet dat we normaal niet rond deze tijd al wakker zijn. Maar vooral omdat het een zware dag ging worden. We zijn de dag begonnen met een gratis ontbijtje van het hotel. Daarna zijn we met de auto naar High Point Hummer gereden. Hight Point Hummer organiseerd tours door de woestijn van Utah. In ons geval reden we met een aantal ATV's. We zaten in een kleine groep met een paar andere touristen. Alles was onder begeleiding van een gids. Dave en Cyriel zaten in 1 voertuig. En Rob zat in een eigen privé voertuig voor één persoon. We zijn 4 uur lang door de roodkleurige woestijn gereden. Het weer zat grotendeels mee. Hier en daar een paar druppels regen. Maar over het algemeen droog. Om de zoveel tijd zijn we ergens gestopt om de omgeving te bekijken. We kregen uitleg van de gids en we hadden de kans om foto's te maken. Zo kwamen we langs de gemini-arch. Dit zijn 2 bogen bij elkaar, wat maar zelden voor komt. We hebben wat rondgekeken in de omgeving en de gids heeft een foto van ons gemaakt.

Opvallend was dat mijn hoogtevrees een stuk minder was op het moment dat ik ging filmen met mijn action-cam. Alsof mijn passie voor video mijn angst had weggedrukt. En dit ondanks het feit dat er geen veiligheid aanwezig was.  Het was 100% ruwe natuur. Geen hekjes, geen trapjes, gewoon grove rotsen en stoffige looppaden. In sommige gevallen waren er niet eens looppaden. We moesten soms via de stenen tegen een heuvel op lopen. Niet gemakkelijk, maar het was zeker de moeite waard. De omgeving van Utah is ongelofelijk mooi, en de rotsformaties blijven ons verbazen! Er zijn veel door de natuur geschapen vormen en doorgangen. Zo kwamen we ook door de Tusher Tunnel. Dit is een natuurlijk gevormde tunnel in een rots. Door het water wat via scheuren in de tunnel loopt wordt deze telkens wat verder uitgesleten. Hierdoor is een windtunnel ontstaan die uit komt aan de andere kant van de berg.

We zijn op verschillende plekken gekomen waar interessante dingen te zien zijn. Maar het absolute toppunt van de dag was toch wel het rondrijden in de ATV voertuigen! De 800 cc buggies vliegen bijna over het grove terrein! De paden zijn hobbelig, ongelijk, en liggen vol met grote keien. Maar voor deze ATV's was dit geen enkel probleem. Vaak was er wel min of meer een pad gemaakt waar we overheen konden rijden.  Maar soms weken we zelfs van de paden af , en reden we door het ongelijke woestijngebied. Soms door het losse zand, soms over harde rotsen. En soms door een modderig pad met plassen water. Het opwaaiende stof verblind bijna iedereen. Maar door te kijken naar de achterlichten konden we bij elkaar blijven. Het gevoel om met hoge snelheid over de ongelijke zandgronden van Utah te racen is bijna niet te beschrijven.

Voor mijn gevoel maakt het niet uit of je wel of niet zelf rijd. Het blijft een spectaculaire rit! Toen we terug kwamen hadden we allemaal wel een kilo zand in onze kleren. Gelukkig hebben we onze vuile kleren kunnen wassen in het washok van het hotel. Morgen kunnen we weer uitgerust en met een koffer schone kleren naar onze volgende bestemming. Morgen gaan we naar Bryce Canyon. En hier zullen we 1 nacht verblijven.

Dag 6: Van Momument Valley naar Moab.

De tour hebben we 's morgens maar niet gedaan. We wilde niet te laat arriveren op de volgende bestemming. Moab was zo'n 3 uur reizen van Monument Valley. En de kans was altijd aanwezig dat de weg weer was afgesloten. Om dit soort problemen te voorkomen hebben we de tours maar laten liggen en zijn we na het ontbijt vertrokken. We zijn gelukkig niks tegen gekomen. En los van hier en daar een trage camper, konden we gewoon door rijden. Het landschap van de rode bergen veranderde na een tijdje in een wat groener landschap met struikjes en zelfs stukken waar bomen groeide.  Maar na een mijl of 20 kwamen de rode bergen weer terug. En zo bleef het landschap wisselen van uiterlijk. Onderweg zijn we nog even gestopt bij de zogenaamde Mexican Hat. Het is een steen die door wind en erosie is gesleten tot een vorm die lijkt op een mexicaanse sombrero. Deze steen balanceert op een rots. En het lijkt alsof deze elk moment kan vallen. Het doet ons een beetje denken aan de roadrunner cartoons.

De Mexican Hat lag redelijk aan het begin van onze reis. En de rest van de tijd hebben we vooral gekeken hoe het landschap bleef wisselen, en hoe we zo nu en dan een dal binnen reden. We zijn uiteindelijk langs Wilson arch gekomen. Een arch is een rots waar een gat in is gesleten. Door de wind, zand, regen, sneeuw en erosie slijt de natuur een gat in verschillende rotsen. Wat uiteindelijk overblijft is een boog van steen. Totaal zijn er zo'n 2000 bogen te vinden in het National Park. De bogen worden ook wel "De ramen in de rotsen" genoemd. Wilson arch was de eerste die we tegen kwamen. Er was een nauw en erg steil bergpad gemaakt naar de boven. Rob en Cyriel besloten om de klim naar boven te maken. En het uitzicht te bewonderen. De weg naar boven was zwaarder en hoger dan het leek. En het was flink aanpoten om boven te komen.

Gelukkig had ik een camera die ik aan mijn hoofd kon vast maken. Hierdoor had ik beiden handen vrij, en heb ik toch de route naar boven kunnen filmen voor de DVD. Uiteindelijk aangekomen aan de top was het uitzicht ongelofelijk mooi. Het gouden zonlicht verlicht het warme rode gesteente van de rotsen. Wilson arch is bijna oranje tegen de hemels blauwe lucht met witte wolken. De struikjes die we onderweg paseerden werden kleiner en kleiner wanneer we omkeken. En uiteindelijk keken we uit over de wereld. Heel even waren we zonder iemand in de buurt aan de top. Waar we alleen maar de wind konden horen, en de warmte van de zon konden voelen. En eventjes zijn we gebleven om bij te komen, en ons voor te bereiden voor de weg naar beneden. Het was wel erg hoog en onze hoogtevrees maakte dingen niet makkelijker. Maar het was absoluut de moeite waard! Na Wilson arch zijn we weer verder gereden richting onze volgende bestemming.

Onderweg hebben we even gekeken wat er zoal te doen was in Moab. Maar er valt blijkbaar een hele  hoop te beleven! Varierent van wandelroutes, tot jeep safari's en andere tours. Moab is misschien niet enorm groot, maar het is wel gevuld met winkeltjes, eet-tentjes en plaatsen waar je activiteiten kunt doen. Morgen gaat het los, en gaan we 4 uur lang met een ATV ( All Terrain Vehicle) door de woestijn rijden. Deze ATV-race zal ik zeker gaan filmen met de zelfde camera die ik heb gebruikt voor Wilson Arch. Meer hierover lezen jullie morgen, en de videobeelden zijn later te zien in de DVD.